Verhuizen naar het centrum van Paramaribo

Zaterdag 7 januari
Vandaag begon als een gewone dag. Rustig wakker worden en ontbijten. Na het ontbijt zijn we de stad ingegaan om een huis te bezichtigen. Namelijk we hebben al maanden problemen met de huisbaas van de woning waar we momenteel in verblijven.
Jeroen heeft het huurcontract zelf gemaakt, met alles erop en eraan. De huisbaas is een Hindoestaan met een kort lontje. Omdat deze man regelmatig bij het hek komt, met vragen en voorstellen enzo, betreffende de huurovereenkomst. Hierdoor heeft Jeroen een nieuw contract samengesteld waarin alles zwart op wit staat vermeld. Omdat Jeroen en de huisbaas onderling het een en ander hebben afgesproken, ben ik tot de dag van vandaag niet betrokken geweest bij hun afspraken. Dat is ook niet nodig omdat het niet mijn zaken zijn. Maar nu blijkt dat er een fout in het contract staat. De bedoeling was dat Jeroen de woning aanhoud tot mei (2012). Dit betekend dat op het moment van ondertekening deze woning in totaal 6 maanden in bezit zal zijn van Jeroen. Maar nu staat in het contract dat er ook voor 6 maanden is betaald, dus vooraf wat ook het geval is. Maar verder staat erin vermeld dat het contract loopt tot de maand maart in plaats van mei. Zeer ingewikkeld allemaal. Maar het komt erop neer dat de huisbaas de maand maart wil aanhouden en dat de huur van de twee maanden niet wordt terug betaald. Omdat Jeroen dat zogenaamd toch niet heeft betaald. Staat niet in het contract.
Uiteindelijk kan worden gezegd van hetzelfde contract: het is blauw en het is groen.
Dus een tegenstrijdigheid.

Jeroen heeft ondertussen een woning aangeboden gekregen van de werkgever van VABI. Dit is in hartje centrum van Paramaribo en op ongeveer een kwartier rijden van de voormalige woning. De woning zelf bevindt zich boven een van de slagerijen van VABI. En om precies te zijn aan de Weidestraat. Sinds kort heeft er een wijziging plaats gevonden in de straatnaam. De straat heet nu: Mr. J Eduard Brumastraat. Het is overigens een nette straat met een normale supermarkt en een echte slagerij. De straat zelf is gewoon asfalt met redelijk veel verkeer.

Aangekomen bij de woning. We hebben ons eerst gemeld in de slagerij onder de woning. Waar we ook een rondleiding hebben gehad door de slagerij. Zelf had ik nog nooit een slagerij van binnen gezien. Dus was bijzonder om te mogen bekijken. Nadat we de rondleiding hebben gehad kwam de eigenaar van VABI langs. Hoofdzakelijk om ons rondt te leiden door de woning, maar ook omdat er een probleem is met het interne netwerk van de slagerij. Jeroen heeft daar verstand van, en zal hier de komende dagen naar gaan kijken.
Uiteindelijk waren wij aan de beurt, en kregen we de sleutel van de woning. De woning wordt momenteel alleen gebruikt als opslagruimte voor kruiden en dergelijke. En er is al een tijdje niet schoongemaakt, kregen we te horen. Toen we naar binnen gingen viel ons direct de grootte van de woonkamer op. Mijn eerste indruk was voornamelijk de ruimte en netheid. Verder is er een mooi en groot balkon aanwezig. Het enige aandachtspunt is dat er geen meubels aanwezig zijn. Er staat alleen een gasfornuis, en dat was het eigenlijk ook. Maar dat was al bij ons bekend. De woning zelf is keurig onderhouden. Het enige dat gedaan moet worden is schoonmaken. En dan met name de vloer. Deze moest nodig geveegd en gedweild worden. Ook omdat de woning meer dan 6 maanden niet is schoongemaakt. Ondertussen is er zoveel stof op de vloer komen te liggen dat we bijna letterlijk onze voetafdrukken terug konden vinden. Maar het is een mooi huisje. Ook een mooi bijkomend punt is de huur. Omdat Jeroen in dienst is bij VABI hoeft hij geen huur te betalen. Ook gas, water en elektriciteit hoeft niet betaald te worden. En het mooiste van alles vindt ik de douche. Namelijk warm water.
In de woning lag een oude airco dat nog wel afgevoerd moet worden.
Nadat we het huis hebben bezichtigd hebben we de airco meegenomen. Jeroen moet vanmiddag toch aan het werk. En ik zelf had niet veel bijzonders te doen. En ik kon nu eindelijk eens met Jeroen mee naar VABI. Daar aangekomen zag ik de enorme oud ijzer bult achter op het terrein. Nadat we de rommel hebben uitgeladen zijn we terug gereden naar het kantoor waar Jeroen werkt.

Maar de auto wilde niet meer starten, wat we ook probeerden. De auto heeft ons in de steek gelaten. Dit was overigens de eerste keer dat de auto ons heeft laten staan. Na een korte zoek actie hadden we het probleem gevonden. Wederom de startmotor. Een paar collega’s van Jeroen hebben ons geholpen met de auto.
Jeroen is toen begonnen met zijn werkzaamheden, en ik ben eerst even meegelopen naar het kantoor. Overigens een mooi kantoor. Lekker groot en overzichtelijk. Hetgeen dat mij direct opviel is dat dit kantoor is ingericht volgens Nederlandse begrippen. Dat ook het geval is. Er is een zeecontainer vol met bureaus, kasten en dergelijke deze kant opgekomen.

Na de rondleiding door het kantoorgedeelte wilde ik graag de fabriek zelf gaan bekijken.
Door even met een van de managers te overleggen was het geen enkel probleem. Ook foto’s maken is toegestaan. Dus dat laat ik geen twee keer zeggen.
Deze fabriek produceert straatklinkers en betonbanden. Ook rioolbuizen worden op deze locatie geproduceerd, maar dan op een andere manier.
Toen ben ik begonnen om een ronde te lopen door de fabriek. Daarbij viel mij direct de machine op. Het is namelijk een moderne machine, die veelal elektrisch wordt bedient, in plaats van hydraulisch.
De productielijn heeft overigens dezelfde indeling als waar ik heb gewerkt in Veendam.
Ze waren op het moment dat ik daar aanwezig was met onderhoud bezig aan de machine. Dus geen productie. Hierdoor kon ik mooi alle details bekijken en vragen stellen. Verderop in de fabriek staan nog meer productielijnen opgesteld, die overigens wel draaien. Hier worden geen klinkers gemaakt, maar bouwstenen. Op dat moment werden 6’’ (duim) stenen gemaakt. Een hele mooie en open machine. Dus alles was duidelijk te zien. Na een paar foto’s en filmpjes ben ik terug gegaan naar het kantoor. Jeroen was ondertussen nog steeds druk bezig met zijn werkzaamheden.
Nadat ik was uitgekeken heb ik nog een gehele rondleiding gehad door het kantoor. Het zijn namelijk twee gebouwen naast elkaar. Een oud en een nieuw deel. In het oude gedeelte bevindt zich ook de afdeling waar klanten en dergelijke komen (een soort van winkel).
Op een gegeven moment was Jeroen klaar en zijn we naar huis gegaan. Maar wederom wilde de auto niet starten. Nadat we hulp hebben gekregen zijn we naar huis gereden.

Maandag 9 januari
Omdat we gisteren de woning hebben bekeken, en beide positief waren, hebben we eigenlijk direct unaniem besloten dat dit het gaat worden. Dit betekend dus, dat we moeten verhuizen.
Omdat het een gewone werkweek is, ben ik direct na het werk begonnen met het opruimen van de keuken. Omdat we twee kerels zijn in een huis, wordt het ook nodig tijd dat we het een en ander gaan opruimen. Dit ging voorspoedig, tot op een gegeven moment. Toen zijn we beland op het terras, en dan wel met een pot bier. Namelijk morgen is er weer een dag. De planning is dat we voor 12 januari uit het huis moeten. Omdat op deze datum het huurcontract overgaat naar de volgende maand. Dus we hebben nog genoeg te doen in de woning.
Die avond hadden we wederom dansles. Over het algemeen gaat het dansen steeds beter.

Verder heb ik nog met John en Mieke gepraat over een eventuele mogelijkheid betreffende mijn visum. Deze loopt vrijdag as af, en ik moet een nieuw visum hebben. Toe hebben we afgesproken om morgenvroeg naar het reisbureau te gaan. Daar werkt namelijk een goede bekende van John. En in Suriname moet je zo je mannetjes kennen, wil je verder komen in de maatschappij.



Dinsdag 10 januari
Ondanks dat we moeten verhuizen, loopt aanstaande vrijdag mijn toeristenvisum af. Ik ben al aan het rondkijken geweest naar eventuele oplossingen. Daarbij heb op mijn stage in de krant gelezen, een retourtje Trinidad voor 208 Dollar. Dit leek mij wel wat. In de loop van de ochtend ben ik opgehaald door John en Mieke om naar het reisbureau te gaan. Daar aangekomen, kwamen we terecht in een heel klein kantoortje met drie personen. Toen heb ik wederom een voorstelling gegeven dat ik hier met vakantie ben. En dat ik graag mijn visum wil verlengen. Nu is dit wel mogelijk, alleen niet in Suriname zelf. Je moet verplicht naar het buitenland toe om dat te regelen. Toen heb ik aangegeven dat ik graag naar Trinidad (Port of Spain) wil. Dit is natuurlijk geen enkel probleem, en het duurde maar even en het financiële plaatje was bij mij bekend. Toen heb ik aangegeven dat ik er nog even over wil nadenken, voordat ik zomaar een vakantie boek. Op de zaak heb ik met mijn stagebegeleider het een en ander overlegt, betreffende mijn visum. Daarbij heb ik aangegeven dat ik richting Trinidad wil omdat dit een relatief goedkope oplossing is. Toen Jos vroeg wat het geintje gaat kosten, zij hij vrij direct dat het ook anders kan. Waarna Jos het een en ander is gaan regelen. Dus heb ik gewacht met het maken van een beslissing. Heel toevallig moet er nog een pakketje van Traverco naar Frans Guyana vervoerd worden. Alleen zal dit pas over een dikke week gaan plaatsvinden. Dus wordt er geprobeerd om de planning te veranderen, zodat ik mee kan rijden met de koerier.

Verder heb ik aangegeven dat ik morgen een halve snipperdag wil, in verband met verhuizen. Dit was geen enkel probleem.

Na mijn stage ben ik thuis samen met Jeroen aan het opruimen geslagen. Bijna het hele huis moet nog schoongemaakt worden. Hier waren we tot laat in de avond mee bezig. Terwijl morgen vroeg de wekken weer om 6 uur gaat. Maar in ieder geval het huis is zo goed als schoon. Alleen nog de kleinere werkzaamheden.

Woensdag 11 januari
Vandaag gaan wij verhuizen. Die ochtend werd ik vroeg wakker. Ik ben als eerste begonnen om mijn spullen in te pakken. Wel een voordeel dat je zo weinig spullen hebt. Tegen 8 uur was alles ingepakt en stonden alle spullen klaar. Waarna we het laatste deel hebben van het huis nog hebben opgeruimd. Tegen 10:30 kwam de huisbaas langs, zonder vooraf aan te kloppen of iets dergelijke. En liep zo de woning binnen. Waarna deze man direct is begonnen met het inspecteren van de woning. Op een gegeven moment had hij het weer over de airco, over dat die stuk is.
Omdat de huurovereenkomst is afgesloten en afgesproken tussen Jeroen en de huisbaas, wilde ik mij er niet mee bemoeien. Ook omdat ik niet weet wat er onderling is afgesproken. Ik had het al eerder aangegeven om ook mijn zegje te doen, maar Jeroen wil het liever niet. Toen kwamen onze kennissen John en Mieke langs om mee te helpen met de verhuizing. Nadat ik hun heb binnen gelaten, kwam Jeroen naar ons toe met de mededeling dat wij een nieuwe airco moeten betalen. Toen begon ik door al het gezeur met deze huisbaas al redelijk boos te worden op die huisbaas. Dit is al de zoveelste conflict met die ondertussen verschrikkelijke man. Toen heb ik aangegeven dat ik ook met die man wil praten. Waarna ik naar die beste man toeliep. En na mijn idee schrok hij ervan dat ik nu voor hem stond. Waarna hij zonder aanleiding begin te schelden in het Sranantongo. Maar ik kon dat niet verstaan, en John en Mieke maar al te goed. En toen de huisbaas onze kennissen zag zitten werd deze man nog kwader als dat hij al was. Waarna die is vertrokken. Omdat de huisbaas een Hindoestaan is, is het in hun geloof een schade om te schelden in het bijzijn van een vrouw. Maar daar trok hij zich niets van aan.
Na een kort gesprek over hoe we dit verder moeten afhandelen, heb ik aangegeven dat we gewoon moeten doorgaan met verhuizen. Namelijk alles is ingepakt en het huis is schoon. Dus we kunnen nu niet hier blijven zitten. En daar waren we het allemaal over eens. Nadat we de spullen hadden ingeladen zijn we vertrokken naar de nieuwe woning. In totaal hadden we 4 auto’s vol met spullen. En daar moest ik behoorlijk om lachen, omdat Jeroen en ik samen naar Suriname zijn gekomen met een trolley en een rugtas. Nu na een halfjaar voor mij en 9 maanden voor Jeroen, hebben we al 4 auto’s vol met spullen opgescharreld. Nadat we de spullen hebben afgeleverd in de nieuwe woning, zijn Jeroen en Mieke boodschappen gaan doen bij de supermarkt tegenover het huis waar we nu wonen. We hadden ondertussen redelijke honger en dorst gekregen. Na het ontbijt zijn we begonnen om het huis schoon te maken. En dan eerst de slaapkamers, omdat we dan in ieder geval wel kunnen slapen. De woonkamer kunnen we bij wijze van spreken ook een dag later schoon maken. Dus dat is niet zo belangrijk. Toen was het tegen 12 uur, en voor mij tijd om naar het werk te gaan. Jeroen had deze hele dag vrij genomen om achter meubels aan te gaan. Ook omdat we letterlijk nog geen ei kunnen bakken. Namelijk geen bestek en geen pannen. Zelfs geen stoel om op te zitten.
Aangekomen op het werk kreeg ik te horen dat ik morgen naar Frans Guyana moet, om mijn visum te verlengen.
Toen ik dat kreeg te horen was ik opgelucht en tegelijkertijd ook zenuwachtig. Met name voor mijn doel: het verlengen van mijn toeristenvisum.
Nadat ik vrij was van stage, ben ik door mijn stagebegeleider Jos naar huis gebracht. Omdat ik zelf niet weet waar ik precies woon heb ik dat op mijn stage eerst moeten uitzoeken. Thuis aangekomen heeft Jeroen goed zijn best gedaan met de meubels. Namelijk een tuinset is gekocht en de woning schoongemaakt. Die avond hebben we maar gegeten bij het restaurant Popeye in de stad. Hoofdzakelijk omdat we geen keukengerij hebben om mee te koken.
Na het eten hebben zijn we naar Kirpalani geweest om inkopen te doen. We moeten namelijk nog pannen en bestek hebben. Omdat we midden in het centrum van Paramaribo wonen kunnen we op loopafstand alle inkopen doen. Letterlijk 200 meter verderop zit Kirpalani en aan de overkant van de straat zit een supermarkt. En onder ons huis hebben we een slagerij. Dus alle belangrijke winkels lekker dicht bij huis.

Jeroen heeft die avond weer met de huisbaas gesproken van het oude huis. En hebben via de telefoon een afspraak gemaakt bij de notaris. Morgen vroeg hebben Jeroen en de huisbaas een afspraak bij de notaris.