De periode nadat Corneille weer weg was.
Door: Arjen Kamphuis
Blijf op de hoogte en volg Arjen
15 Oktober 2011 | Suriname, Paramaribo
Zaterdag 15 oktober
Vandaag hebben we voor het eerst visite gehad. En wel van een bosland creolse meid die we hebben thuisgebracht vanuit de binnenlandse trip Knini Paati. Zij wilde graag voor ons koken, ik heb nog aangegeven dat Corneille al weer terug is naar Nederland. Maar ze wilde graag voor ons koken. En dat laat ik natuurlijk niet twee keer zeggen.
Ze had een lekkere rijstmaaltijd voor ons klaar gemaakt met bruine bonen en kip nuggers. Heel lekker allemaal. Alleen we stonden die avond op tijd voor een verjaardag. En wel voor een 50 jarig verjaardagsfeest van een kennis van John en Mieke. Dit werd gevierd bij een voetbalveld, waar ik eerder ook ben geweest samen met Corneille. Het was er erg gezellig. Hier heb ik nog samen met Mieke gedanst. Dit was overigens de eerste keer dat ik echt heb gedanst. Tijdens het dansen ben ik ook nog gefilmd door iemand. Via via is het filmpje bij John en Mieke terecht gekomen en uiteindelijk bij mij. Wel heel vriendelijk dat ik het filmpje heb gekregen, terwijl ik die personen helemaal niet ken.
Zondag 16 oktober
Vandaag zijn John en Mieke bij ons thuis op visite geweest. Zij kwamen vanuit hun huis in Lelydorp en reden richting hun andere huis in Paramaribo. Op een gegeven moment werden wij gebeld, dat ze graag even langs willen komen. Waarna ze zijden dat ze er met een uurtje zouden zijn. Dus wij (twee kerels in een huis) snel het huis schoongemaakt. het huis moest Namelijk ook nodig schoongemaakt worden. En werkelijk een minuut nadat we klaar waren met schoonmaken, kwamen zij eraan rijden. Heel toevallig allemaal. Het was overigens heel gezellig om hun bij ons thuis te hebben. Zij hadden het huisje ook nog niet eerder gezien. Dus ook nog even een rondleiding gegeven door de woning. Verder hebben zij voor ons nog Papaya’s meegebracht. Dus de komende tijd weer een vitamine boost te verwerken.
Donderdag 20 oktober
Vandaag zijn we uit eten geweest samen met een grote groep Nederlanders. Dat overigens de eerste keer is dat we met een groep Nederlanders iets afspreken. Bij het restaurant genaamd Zus en Zo gevestigd in hartje Paramaribo, hebben we afgesproken. Ik heb een tijdje geleden met een paar personen kennis gemaakt via internet. Zij lopen hier ook stage of doen vrijwilligerswerk. In totaal waren wij met 8 personen, allen afkomstig uit Nederland. Nadat we kennis hebben gemaakt, hebben we een gezellige avond gehad met zijn allen. En natuurlijk hebben we een babbeltje gehad over het leventje in Suriname en hoe ze dat ervaren. Ook had ik aan tafel verschillende leuke tripjes gehoord, waarvan ik ook al een paar had ondernomen. Dus ik ben over het algemeen al redelijk op de hoogte van de leuke dingen in het land.
Ik heb na deze avond wel weer een duidelijke conclusie kunnen trekken over de Nederlanders (Bakra’s) in het algemeen. Het viel mij eigenlijk al vanaf dag één in Suriname op, dat de Nederlanders onderling en op straat en dergelijke elkaar niet groeten. Dat vindt ik zelf erg jammer. Terwijl dat in Zwitserland en Tsjechië wel aan de orde is. Ook omdat we met zijn allen in hetzelfde schuitje zitten.
Verder ben ik erachter gekomen dat het vliegtuig naar Suriname toe als het ware een grote zeef is. Daarmee wil ik zeggen dat een ticket over ht algemeen een hoop geld kost. En je gaat niet zomaar naar Suriname toen. Dus diegene die door de zeef vallen, en zich in Suriname begeven. Doen dat echt voor zichzelf. Of te wel die laten niet over zich heen lopen. En kunnen uit eigen ervaring ook moeilijk een tegenspraak verwerken. Het is niet alleen opgevallen bij het etentje, maar ook al tijdens de ParboNight in Nieuw Nickerie. Wel erg jammer.
Terwijl de (goede groep) Surinamers over het algemeen beleefd en sociaal zijn. Zij willen je met eigenlijk alles wel helpen. Zoals een auto of verschillende tripjes. Iedereen wil je eigenlijk wel helpen. Maar wees goed op je hoede, is de tip.
Zaterdag 22 oktober
Vandaag is de verjaardag van mijn zus Yvonne. Omdat ik in Suriname zit kon ik niet meer doen dan een telefoontje plegen. Die avond zijn we vertrokken naar een bekende discotheek. Genaamd Zsa Zsa Zsu. Een hele bekende club in Paramaribo, waar op mijn stage veel over gesproken wordt. Er waren ongelofelijk veel Nederlanders aanwezig, en natuurlijk ook Surinamers. We hebben de hele avond gedanst (of wat er op leek) en veel gedronken natuurlijk. Op een gegeven moment kwamen er een paar meiden van het dansen naar ons toe. Daarmee hebben we nog gezellig mee gepraat. Verder kwam ik nog veel bekenden tegen van het dagelijkse leven. Dat is wel leuk van een kleine stad. Je ziet veelal dezelfde gezichten voorbij komen.
Zondag 23 oktober
We zijn vandaag naar een autocross wedstrijd geweest. Deze crossbaan ligt ten zuiden van Paramaribo. En om precies te zijn bij het nieuwbouwwijk Blauwemeer aan de highway.
Dit is niet zomaar een crossbaan met asfalt en dergelijk. Nee, het is gewoon bouwgrond waar over een tijdje huizen staan.
Dit hele nieuwbouw complex is gevestigd op kleigrond, en is door de zon en de extreme hitte kurkdroog geworden. Zo droog dat de scheuren erin staan. De baan zelf is ook van kleigrond gemaakt, en om de baan te herkennen is het gearceerd met een klein kleidijkje om het parcour heen. Of te wel een verkeerde manoeuvre en je kunt je auto afschrijven.
Nog een bijkomend punt zijn de auto’s. Er is in Suriname redelijk veel animo om te crossen, alleen is er bij de gewone burgers geen geld voor. Hierdoor is de organisatie eigenlijk verplicht om zo weinig mogelijk regels op te stellen. Omdat er anders niemand meer komt opdagen.
Daardoor wordt er met gewone, nette en enigszins snelle straat auto’s gereden. Alleen vanwege de grote droogte van de klei grond, is het risico op schade groter dan op natte grond. En uiteraard gebeurden er ongelukken. Dit was allemaal wel zonder lichamelijk letsel. Een van de auto’s is over de kop geslagen, en kon in een klap zijn auto afschrijven. Namelijk het zijn gewone straat auto’s waar alles nog op en aan zit. Door deze klap is het dak ingeklapt en de voorruit verbrijzeld. Er zit dus ook geen rolkooi in het voortuig. Dus Ik denk dat die persoon van deze auto straks lopend naar huis moet. De races werden gehouden op een pas aangelegde baan net buiten Paramaribo. Over het algemeen zeer geschikt voor dit soort evenementen, gezien de locatie.
Dinsdag 1 november
Vandaag krijg ik mijn eerste dansles. Na mijn stage ben ik naar huis gegaan, om eten klaar te maken. Om 7 uur begint namelijk de dansles. Waarna ik mij heb gedoucht en lekker heb opgefrist voor mijn eerste officiële les. Best wel spannend omdat ik totaal geen type ben om te dansen.
Op een gegeven moment zijn we vertrokken naar de dansschool in het centrum van Paramaribo. Het was al goed donker en onderweg begon het te regenen en te onweren. Over het algemeen niets bijzonders. Maar voordat we op de dansschool waren viel de elektriciteit uit in een groot deel van de stad. Zover als we konden kijken was alles donker. Aangekomen bij de dansschool waren al een paar cursisten gearriveerd. Even later kwam de dansleraar ook. Maar wij wisten eigenlijk al genoeg. Omdat er geen elektriciteit is, gaat het dansen vandaag ook niet door. Hierdoor is de afspraak verschoven naar Maandag 7 nov. Omdat we toch al op een terrasje zaten wilden we nog even een pilsje drinken voordat we weer naar huis gaan. Maar ook dat kon niet, ivm de veiligheid en goed overzicht en dergelijke van het personeel.
Onderweg naar huis zagen we pas hoe groot de stroomstoring was. Een heel groot deel van de binnenstad zat zonder elektriciteit. Op zich is dit best griezelig, omdat er veel criminele activiteiten plaatsvinden tijdens stroomstoringen. En dan bedoel ik met name inbraken ed.
Vandaag hebben we voor het eerst visite gehad. En wel van een bosland creolse meid die we hebben thuisgebracht vanuit de binnenlandse trip Knini Paati. Zij wilde graag voor ons koken, ik heb nog aangegeven dat Corneille al weer terug is naar Nederland. Maar ze wilde graag voor ons koken. En dat laat ik natuurlijk niet twee keer zeggen.
Ze had een lekkere rijstmaaltijd voor ons klaar gemaakt met bruine bonen en kip nuggers. Heel lekker allemaal. Alleen we stonden die avond op tijd voor een verjaardag. En wel voor een 50 jarig verjaardagsfeest van een kennis van John en Mieke. Dit werd gevierd bij een voetbalveld, waar ik eerder ook ben geweest samen met Corneille. Het was er erg gezellig. Hier heb ik nog samen met Mieke gedanst. Dit was overigens de eerste keer dat ik echt heb gedanst. Tijdens het dansen ben ik ook nog gefilmd door iemand. Via via is het filmpje bij John en Mieke terecht gekomen en uiteindelijk bij mij. Wel heel vriendelijk dat ik het filmpje heb gekregen, terwijl ik die personen helemaal niet ken.
Zondag 16 oktober
Vandaag zijn John en Mieke bij ons thuis op visite geweest. Zij kwamen vanuit hun huis in Lelydorp en reden richting hun andere huis in Paramaribo. Op een gegeven moment werden wij gebeld, dat ze graag even langs willen komen. Waarna ze zijden dat ze er met een uurtje zouden zijn. Dus wij (twee kerels in een huis) snel het huis schoongemaakt. het huis moest Namelijk ook nodig schoongemaakt worden. En werkelijk een minuut nadat we klaar waren met schoonmaken, kwamen zij eraan rijden. Heel toevallig allemaal. Het was overigens heel gezellig om hun bij ons thuis te hebben. Zij hadden het huisje ook nog niet eerder gezien. Dus ook nog even een rondleiding gegeven door de woning. Verder hebben zij voor ons nog Papaya’s meegebracht. Dus de komende tijd weer een vitamine boost te verwerken.
Donderdag 20 oktober
Vandaag zijn we uit eten geweest samen met een grote groep Nederlanders. Dat overigens de eerste keer is dat we met een groep Nederlanders iets afspreken. Bij het restaurant genaamd Zus en Zo gevestigd in hartje Paramaribo, hebben we afgesproken. Ik heb een tijdje geleden met een paar personen kennis gemaakt via internet. Zij lopen hier ook stage of doen vrijwilligerswerk. In totaal waren wij met 8 personen, allen afkomstig uit Nederland. Nadat we kennis hebben gemaakt, hebben we een gezellige avond gehad met zijn allen. En natuurlijk hebben we een babbeltje gehad over het leventje in Suriname en hoe ze dat ervaren. Ook had ik aan tafel verschillende leuke tripjes gehoord, waarvan ik ook al een paar had ondernomen. Dus ik ben over het algemeen al redelijk op de hoogte van de leuke dingen in het land.
Ik heb na deze avond wel weer een duidelijke conclusie kunnen trekken over de Nederlanders (Bakra’s) in het algemeen. Het viel mij eigenlijk al vanaf dag één in Suriname op, dat de Nederlanders onderling en op straat en dergelijke elkaar niet groeten. Dat vindt ik zelf erg jammer. Terwijl dat in Zwitserland en Tsjechië wel aan de orde is. Ook omdat we met zijn allen in hetzelfde schuitje zitten.
Verder ben ik erachter gekomen dat het vliegtuig naar Suriname toe als het ware een grote zeef is. Daarmee wil ik zeggen dat een ticket over ht algemeen een hoop geld kost. En je gaat niet zomaar naar Suriname toen. Dus diegene die door de zeef vallen, en zich in Suriname begeven. Doen dat echt voor zichzelf. Of te wel die laten niet over zich heen lopen. En kunnen uit eigen ervaring ook moeilijk een tegenspraak verwerken. Het is niet alleen opgevallen bij het etentje, maar ook al tijdens de ParboNight in Nieuw Nickerie. Wel erg jammer.
Terwijl de (goede groep) Surinamers over het algemeen beleefd en sociaal zijn. Zij willen je met eigenlijk alles wel helpen. Zoals een auto of verschillende tripjes. Iedereen wil je eigenlijk wel helpen. Maar wees goed op je hoede, is de tip.
Zaterdag 22 oktober
Vandaag is de verjaardag van mijn zus Yvonne. Omdat ik in Suriname zit kon ik niet meer doen dan een telefoontje plegen. Die avond zijn we vertrokken naar een bekende discotheek. Genaamd Zsa Zsa Zsu. Een hele bekende club in Paramaribo, waar op mijn stage veel over gesproken wordt. Er waren ongelofelijk veel Nederlanders aanwezig, en natuurlijk ook Surinamers. We hebben de hele avond gedanst (of wat er op leek) en veel gedronken natuurlijk. Op een gegeven moment kwamen er een paar meiden van het dansen naar ons toe. Daarmee hebben we nog gezellig mee gepraat. Verder kwam ik nog veel bekenden tegen van het dagelijkse leven. Dat is wel leuk van een kleine stad. Je ziet veelal dezelfde gezichten voorbij komen.
Zondag 23 oktober
We zijn vandaag naar een autocross wedstrijd geweest. Deze crossbaan ligt ten zuiden van Paramaribo. En om precies te zijn bij het nieuwbouwwijk Blauwemeer aan de highway.
Dit is niet zomaar een crossbaan met asfalt en dergelijk. Nee, het is gewoon bouwgrond waar over een tijdje huizen staan.
Dit hele nieuwbouw complex is gevestigd op kleigrond, en is door de zon en de extreme hitte kurkdroog geworden. Zo droog dat de scheuren erin staan. De baan zelf is ook van kleigrond gemaakt, en om de baan te herkennen is het gearceerd met een klein kleidijkje om het parcour heen. Of te wel een verkeerde manoeuvre en je kunt je auto afschrijven.
Nog een bijkomend punt zijn de auto’s. Er is in Suriname redelijk veel animo om te crossen, alleen is er bij de gewone burgers geen geld voor. Hierdoor is de organisatie eigenlijk verplicht om zo weinig mogelijk regels op te stellen. Omdat er anders niemand meer komt opdagen.
Daardoor wordt er met gewone, nette en enigszins snelle straat auto’s gereden. Alleen vanwege de grote droogte van de klei grond, is het risico op schade groter dan op natte grond. En uiteraard gebeurden er ongelukken. Dit was allemaal wel zonder lichamelijk letsel. Een van de auto’s is over de kop geslagen, en kon in een klap zijn auto afschrijven. Namelijk het zijn gewone straat auto’s waar alles nog op en aan zit. Door deze klap is het dak ingeklapt en de voorruit verbrijzeld. Er zit dus ook geen rolkooi in het voortuig. Dus Ik denk dat die persoon van deze auto straks lopend naar huis moet. De races werden gehouden op een pas aangelegde baan net buiten Paramaribo. Over het algemeen zeer geschikt voor dit soort evenementen, gezien de locatie.
Dinsdag 1 november
Vandaag krijg ik mijn eerste dansles. Na mijn stage ben ik naar huis gegaan, om eten klaar te maken. Om 7 uur begint namelijk de dansles. Waarna ik mij heb gedoucht en lekker heb opgefrist voor mijn eerste officiële les. Best wel spannend omdat ik totaal geen type ben om te dansen.
Op een gegeven moment zijn we vertrokken naar de dansschool in het centrum van Paramaribo. Het was al goed donker en onderweg begon het te regenen en te onweren. Over het algemeen niets bijzonders. Maar voordat we op de dansschool waren viel de elektriciteit uit in een groot deel van de stad. Zover als we konden kijken was alles donker. Aangekomen bij de dansschool waren al een paar cursisten gearriveerd. Even later kwam de dansleraar ook. Maar wij wisten eigenlijk al genoeg. Omdat er geen elektriciteit is, gaat het dansen vandaag ook niet door. Hierdoor is de afspraak verschoven naar Maandag 7 nov. Omdat we toch al op een terrasje zaten wilden we nog even een pilsje drinken voordat we weer naar huis gaan. Maar ook dat kon niet, ivm de veiligheid en goed overzicht en dergelijke van het personeel.
Onderweg naar huis zagen we pas hoe groot de stroomstoring was. Een heel groot deel van de binnenstad zat zonder elektriciteit. Op zich is dit best griezelig, omdat er veel criminele activiteiten plaatsvinden tijdens stroomstoringen. En dan bedoel ik met name inbraken ed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
