3 daagse trip in het oerwoud

Maandag 26 september
Vandaag zijn we’s avonds met ons drieën ( Jeroen, Corneille en ik) naar de Bioscoop geweest. En wel naar de film Colombiana. Het was een mooie film en ook nog goed te volgen. Dit is een Engelstalige film en werd ook Engels ondertiteld. Maar omdat deze film gemaakt is voor een groot publiek, was het goed te volgen.
Die avond hebben we een planning gemaakt voor tripjes naar het binnenland. We willen in de periode dat Corneille hier is, ook naar het oerwoud toe. Omdat we dat eigenlijk wel gezien moeten hebben.

Dinsdag 27 september
Vandaag zijn we wederom uit eten geweest. Alleen dit keer niet bij ’t Vat maar bij Zansie bar.
Een hele vreemde restaurant. We hadden ieder één voor- en hoofdgerecht besteld.
Alleen kregen we de verschillende gerechten niet achter elkaar, maar de een kreeg een hoofdgerecht terwijl de ander gelijkertijd het voorgerecht kreeg. Volgens mij hadden zij het systeem van een restaurant niet helemaal in de vingers. Hoe dat ook, het eten was ook nog niet lekker. Nadat het vlees ook nog rouw was, waren we er klaar mee. Toen zijn we richting ’t Vat gelopen en zijn daar verder gaan eten, met een lekker pilsje dit keer. Zoiets had ik nog niet eerder meegemaakt bij een restaurant.

Woensdag 28 september
Vandaag zijn we nogmaals naar de bioscoop geweest. En dit keer naar de film Monnybal.
Dit vond ik zelf een minder leuke film. Ook omdat er veel moeilijke woorden werden gebruikt. En het verhaal zelf was moeilijk te volgen. Maar dan zijn we er weer eventjes uit.
Die avond hebben we de knoop doorgehakt, en hebben we definitief besloten om voor drie dagen naar Knini Paati te gaan. Het probleem was echter dat mijn stageverslag in gevaar gaat komen. Namelijk het moet deze week worden ingeleverd. En ik wil graag aanstaande vrijdag vrij hebben van mijn stage, om naar het binnenland te vertrekken met Corneille. Dus alles moet donderdag wel worden afgemaakt.

Donderdag 29 september
Vandaag ben ik de hele dag met het verslag bezig geweest. Zelfs op mijn stage heb ik pauzes en dergelijke laten schieten. Ook omdat ik onder redelijk grote druk stond om het verslag op tijd af te krijgen. En om 1600 uur was ik officieel vrij. Maar omdat mijn verslag nog niet af was, ben ik door gaan werken. Ook mijn stagebegeleider is langer gebleven. Tegen 1700 uur kwam Corneille op de zaak. Omdat hij tegenover het bedrijf boodschappen heeft gedaan. En dat vond ik wel even gezellig. Toen hebben we op de zaak nog even een potje bier gedronken. En rond 19:30 was mijn stageverslag officieel klaar. Waarna we door Jos naar huis zijn gebracht. Nadat ik thuis was heb ik nog even naar het verslag gekeken en netjes gemaakt. Alle hoofdstuk nummers, bladzijde nummers en natuurlijk die verrekte inhoudsopgave moeten natuurlijk kloppen met de rest. Tegen 2100 uur was het verslag klaar om op de mail te zetten. Nadat ik op de knop verzonden had gedrukt, had ik mijn eerste mijlpaal van mijn stage in Suriname officieel bereikt. Op dat moment was het al aan de late kant, en moesten allebei nog eten. Hierdoor hebben we gekozen om voor de zoveelste keer uit eten te gaan.

Vrijdag 30 september
Ik heb voor vandaag (Vrijdag 30 september) een snipperdag genomen van mijn stage.
Omdat we voor een weekend naar het oerwoud gaan. We hebben een georganiseerde trip geboekt, voor een lang weekend op het vakantie oord Knini Paati. Dat op ongeveer 2 uur rijden plus 1 uur varen van Paramaribo ligt. Bij Atjoni zijn we op de boot gestapt, om stroomopwaarts te varen aan de hoge zijde van het stuwmeer. We zijn gaan varen met een lange houten boot(korjaal). Na een redelijk lange tocht over de rivier, in de volle zon, zijn we via vele hindernissen uiteindelijk aangekomen op een eiland midden in de rivier. De rivier ligt bezaaid met rotsen en ondiepe stukken.
Daar aangekomen was het een prachtige omgeving. Met uitzicht op stroomversnellingen en allemaal relatief kleine rotsen. En uiteraard uitzicht op het echte oerwoud. Nadat de boot was afgemeerd hebben we de spullen in de hut gelegd. Waarna we konden genieten van de mooie natuur, en onze vakantie. Even later gingen we eten. Namelijk rijst met heerlijke kip. En ‘s avonds kregen we soep met cassave. Ik vond de cassave niet erg lekker. Cassave is een eetbare wortel dat veel in Zuid-Amerika wordt gegeten.

Na het eten kregen we de gelegenheid om te gaan zwemmen in de rivier. Ik had zolang als ik in Suriname ben nog niet eerder gezwommen. En helemaal niet in de ongerepte oerwoud. Eerst dachten wij dat je beter niet kunt gaan zwemmen,in verband met de vele parasieten en wilde dieren. Zoals kaaimannen, piranha’s en slangen. Maar nadat sommigen gewoon gingen zwemmen, zijn wij ook maar gegaan. En het was een geweldige verkoeling. Maar we moesten van de gids wel uitkijken voor zandstukken. Daar kunnen namelijk gevaarlijke roggen onder verscholen zitten. En voor de rest konden we lekker tussen de rotsen door zwemmen, en bij de vele watervallen relaxen natuurlijk.

Knini Paati is een vakantie oord op een eiland midden in de Suriname rivier. Het eiland is ongeveer 1 hectare groot. Momenteel staan er 3 huisjes op, dat bedoelt is voor de toeristen om er te slapen.
Er is 1 open keuken. En meerdere huisjes voor de directie. Zoals opslag van bauwmateriaal en verblijfplaatsen voor eigen mensen.

Omdat deze vakantie oord in het oerwoud ligt is er geen gas, water en licht zoals in de stad. Maar daar zijn ter plaatse zijn allemaal maatregelen getroffen, zodat wij (de gasten) daar geen tot weinig hinder aan ondervinden. Zo is daar een redelijke zware generator waarbij het hele kamp is verlicht. Verder is er stromend water voor de douche ed. Maar drinkwater konden we krijgen uit flessen. Daar was overigens meer dan genoeg van aanwezig.

De generator draaide alleen ’s avonds tussen 6 tot 11 uur. Dit was ook de enige gelegenheid om je elektrische apparatuur op te laden.
Toen hebben we ’s avonds met een gezellige groep monopoly gespeeld, totdat de lichten uit gingen.
Dat was echt gezellig om met zijn allen rustig te genieten van de rust en de natuur.
Nadat eigenlijk iedereen op bed lag, had ik nog geen zin om te slapen. Ook omdat ik al lang in Suriname ben, wil ik wel graag weten welke dieren hier nu leven.
Toen ben ik met mijn telefoon met flashlight gaan rond lopen op het eiland. En in het bos gedeelte op het eiland zag ik niets bijzonders. Dus dat was ook niets aan natuurlijk. Toen ben ik gaan kijken bij de waterkant. En in eerste instantie zag ik niets. Tot ik op een paar rotsen hele bijzondere spinnen zag.
Hetgeen dat mij direct opviel was de grootte van de spin. De poten waren nog langer als mijn handpalm. Terwijl het lijf van de spin in verhouding erg klein is.
Toen ben ik verder gaan kijken tussen de rotsen. Daar zag ik een enorme kikker zitten. Deze was net zo groot als mijn halve slipper. En de ogen waren echt enorm. Nou die dieren hebben het in de jungle zo te zien erg goed. Alleen zocht ik toch naar andere kaliber dieren.
Maar in ieder geval al iets bijzonders gezien.

Zaterdag 1 oktober
De volgende morgen was ik vroeg wakker, door de stromende rivier. Dit was een prachtig geluid zo op de vroege morgen. Het was al iets tegen half 8 en de eerste mede reizigers waren ook al wakker. De zon stond al hoog, en met het douw erbij was het een prachtige omgeving, om te mogen bewonderen. We hebben heerlijk ontbijt gehad, met alles erop en eraan. En allemaal echt Surinaams.
In de loop van de morgen zijn we naar een dorpje geweest waar de gids vandaan komt.
Dit is een heel bijzonder en primitief dorp. Waarin alles nog gebeurt zoals vroeger.
Iedereen in het dorp, is aan het werk. De mannen zijn aan het vissen en de vrouwen doen de was in de rivier. De kinderen gaan naar school of helpen mee met het werk. Echt heel primitief allemaal.
Van de gids hebben we meerdere keren moeten aanhoren dat we absoluut geen foto’s mochten maken van de mensen zelf. Dit heeft te maken met hun leefwijze. Zij kennen die apparaten niet. En als ik dan een foto maak van hun. Denken zij dat ik iets van hun ziel afpak.
We zijn door het hele dorp heen gelopen. En er wonen daar iets van 2500 mensen, in een relatief klein dorpje. De huizen zijn gemaakt van houten planken en boomstammen. Zij hebben daar zelfs een winkeltje waar wij als toeristen leuke zelfgemaakte souvenirs konden kopen.
Nadat we het hele dorp hadden gezien, zijn we weer terug gegaan met de boot naar ons eiland. Die middag hebben we weer heerlijk gezwommen in de rivier. Waar ik ook nog verbrand ben. Dat is nu al de zoveelste keer in Suriname. In vervolg maar een beetje beter om denken.
Verder zijn we lekker aan het relaxen van de vakantie. En eindelijk een beetje tot rust komen, en proberen om een beetje bruin te worden. Daarna kregen we wederom heerlijk eten.
Ik vroeg eigenlijk al vanaf het begin of we konden jagen op kaaimannen. Die eerste avond hadden we daar geen tijd voor i.v.m. monopoly spelen. Maar nu hadden we dat wel. Nadat het donker was geworden zijn we met een groepje van 10 personen gaan kaaiman spotten. In het begin zag ik niets, tot dat de gids met een felle lamp over het water scheen richting de oever van de rivier. En de kaaimannen verraden zichzelf, met hun fel rode ogen. Doordat het licht door de ogen wordt weerkaatst. En je kunt herkennen of je met een kaaiman te maken hebt, door de onderlinge afstand van de ogen te bekijken. Als er twee rode stippen dicht bij elkaar staan, is het raak.
Bij de tweede poging had ik er een gevonden. En nadat we dichterbij voeren, kon je die kaaiman echt duidelijk zien. Ook de licht gevlekte kleur en de korte staart was duidelijk te zien. En de gegolfde structuur van de staart vond ik bijzonder om te zien.

Toch bijzonder dat wij (twee Groningse plattelandsjongeren) gewoon midden in het oerwoud zijn, aan de andere kant van de wereld, oog in oog staan met een echte kaaiman. In totaal hebben we die avond 4 kaaimannen gezien. Alleen omdat het donker was heb ik geen foto kunnen maken. Dat was wel jammer.
Verder hebben we weer Monopoly gespeeld, en tegen 12 uur zijn Corneille en ik een ronde gaan lopen over het eiland, opzoek naar bijzondere dieren.
Wederom niets gevonden. Toen heb ik Cor die spinnen en een grote kikker laten zien. Toevallig dat ik ze nogmaals heb kunnen zien. Ook Corneille stond daar versteld van te kijken. Dat kikkers zo groot kunnen worden.

Zondag 2 oktober
De volgende morgen zijn we met een groep het oerwoud zelf in geweest. Het was letterlijk aan andere kant van het water. Nadat we daar aan land zijn gegaan, viel mij direct al op dat dit de echte ongerepte natuur is. Ook omdat er niets te zien was van menselijke handen. Er was intussen al wel iets van een bospad ontstaan door de vele trips door dit stuk bos. Maar dat was ook beter voor ons, om daar te lopen.
De trip door het bos begon bij een cacaoboom. Hier hadden we de boot liggen namelijk.
Nadat we met de trip begonnen zagen we allemaal vreemde planten. Naar palmbomen kijk ik al lang niet meer vreemd van op. Die zie je overal in het land.
Er was een grote holle boom, die zij lokaal de telefoon boom noemen. Dit is volgens mij een echte trekpleister.
Deze boom heeft wortels van misschien wel 4 a 5 meter in doorsnede, boven de grond. En het mooiste was dat we in de boom konden staan en deels lopen. Namelijk deze boom is hol van binnen. De kern is door termieten opgegeten. Waardoor er een heel groot gat is ontstaan. Je kon letterlijk dwars door de boom naar boven kijken, naar de blauwe lucht.
Nadat we een paar mooie foto’s hebben geschoten, zijn we verder gegaan met de trip. Ik liep toevallig net achter de gids, toen wij tweeën opeens iets hoorden bewegen. We keken tegelijkertijd richting het geluid, maar ik zag eigenlijk niets. De gids zij later dat het een slang is geweest. En ik vermoedde eigenlijk ook al zoiets. De gids heeft daar expres mee gewacht om het te vertellen. Omdat sommige mensen daar bang voor kunnen zijn. Jammer dat ik die niet heb gezien. Had het namelijk graag willen bewonderen. Verder kwamen we nog hele grote bijzondere vlinders tegen. Een van de vlinders was een grote fel blauwe vlinder, die nog groter is als een vuist. Deze was zo vel dat het zonlicht zelfs werd weerkaatst.
Nog een van de vele bijzondere bomen die we gezien hebben is de wandelende palm. Eigenlijk een gewone palm, alleen zijn de wortels zo uitgerust dat elke aftakking naar de bodem een eigen wortel heeft. En de palm kan lopen, door een nieuwe tak naar de bodem te laten groeien en een oude die achteraan staat te laten afsterven. Zo kan deze palm per jaar ongeveer 1.5 meter afleggen. Om op deze manier naar het zonlicht te wandelen. Ook sommige bomen waren al meer dan 100 jaren oud. En zo groot dat je er met vier personen makkelijk voor kan staan.

Na onze trip in het bos zijn we weer terug gegaan naar het eiland, om de spullen in te pakker voor vertrek. Voordat we zouden vertrekken, zijn we eerst nog even gaan zwemmen en eten.
Nadat we klaar waren zijn we daadwerkelijk vertrokken richting de stad.
Onze jungle avontuur zit er bijna op. En het was een prachtige ervaring, om mee gemaakt te hebben.
Nadat we weer in de boot zaten richting Atjoni, was het op een gegeven moment toch wel stil. Dat komt waarschijnlijk door de leuke en geweldige sfeer zo met elkaar.
Bij Atjoni aangekomen hebben we onze kok een lift gegeven naar de stad. Namelijk zij woont vlak bij ons in de buurt. Dus dat was voor haar ook wel makkelijker. En zij kent ons beter als een vreemde van de straat.
Toen moesten we nog een hele tijd in de auto zitten naar de stad toe. Eerst hadden we ongeveer 10 km lang een onverharde weg. Waarna het asfalt niet lang meer op zich laat wachten. Toen konden we een beetje door rijden en km maken.
Toen we eindelijk in de stad waren, hebben we onze kok afgezet bij haar huis, en zijn wij naar ons huis gereden. Thuis aangekomen waren we bekaf van een lang weekend in de jungle.
Het was echt een hele mooie ervaring.
Thuis begon de realiteit weer. De wasmachine moest maar even flink veel werk verzetten.
En die avond zijn we op tijd naar bed gegaan. Het was namelijk ook al laat op de avond en ik moest de volgende morgen weer naar mijn stage.