De voorbereiding
Door: arjeninsuriname
Blijf op de hoogte en volg Arjen
17 Augustus 2011 | Nederland, Hoogezand
Ik heb ervoor gekozen om een stage te volgen in het buitenland. Na mijn idee ben ik de enige van de 3e jaars WTB (Werktuigbouwkunde) studenten van mijn school die ook daadwerkelijk het land voor een tijdje gaat verlaten. Een paar mede studenten van de opleiding die ik zo ken, leek het ook leuk en uitdagend om naar het buitenland te gaan voor een langdurige stage. Alleen het is moeilijk, om een geschikt bedrijf te vinden, die ook nog door de opleiding moet goed gekeurd worden. Ook voor mij was het moeilijk, om een geschikt bedrijf te vinden.
Door een keer op een vrije doordeweekse middag, brutaal de wereld over te bellen en te mailen is het mij toch gelukt. Ondanks dat ik van te voren de hoge telefoon rekening al zag aankomen ,heb ik dit er tot nu toe al dubbel en dwars voor over gehad. Ook omdat dit juist nu mijn kans is om te doen.
En ik vind het leuk om in een andere omgeving te zijn.
Voordat ik Suriname op het oog had voor een stage, had ik eerst Australië op mijn verlanglijstje staan. En wel bij een bedrijf waar ik op het MBO ook al een stage had gevolgd, maar toen in Nederland.
Na veel (email) contact te hebben gehad met het bedrijf, kwam de definitieve uitnodiging er niet. De exacte reden hebben ze mij niet verteld. Ik vermoedt dat ze het niet zagen zitten om een Nederlander met een matige beheersing van de Engelse taal, bij hun tijdelijk in dienst te hebben.
Hierdoor ben ik uiteindelijk bij het bedrijf Traverco terecht gekomen. Dit bedrijf bevindt zich aan de Industrieweg Noord in Suriname. Mijn opleiding ging hier mee akkoord. En dat was het begin van een lange en tijdrovende voorbereiding.
Voordat ik daadwerkelijk naar Suriname kan vertrekken, moet ik in het bezit zijn van een Visum. De aanvraag van het visum heb ik in eerste instantie door de ANWB laten doen, vanwege het gemak. Ongeveer een week later heb ik een bericht gekregen dat mijn visum aanvraag is afgekeurd. De reden was dat er twee formulieren miste. Namelijk een van mijn opleiding en een van mijn toekomstige werkgever. Hierin moet vermeld worden dat ik inderdaad een student ben en dat ik daadwerkelijk bij Traverco een stage ga volgen. Nadat dit alsnog was ingeleverd kreeg in weer een week later, opnieuw een negatief bericht van Het Visumbureau. Dit keer omdat mijn vliegticket niet overeen kwam met mijn visum aanvraag. Toen begon ik het al aardig benauwd te krijgen. De hoofdoorzaak was de tijd.
Hierdoor heb ik alles links laten liggen. En ben ik samen met mijn opa naar het Surinaamse Consulaat gegaan in Amsterdam om nogmaals een visum aan te vragen. Dit was op 5 augustus 2011. Terwijl mijn vliegtuig de 18e al zou vertrekken. Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan. Maar ik zal en ga richting Suriname. Daar was ik zeker van.
Bij het Surinaamse Consulaat aangekomen hebben ze binnen 3 uur een visum voor mij kunnen regelen. Alleen dit is een 90 dagen visum geworden. Maar in ieder geval kan ik richting Suriname.
Nadat het visum binnen was had ik nog precies 13 dagen over, om alle overige zaken te kunnen regelen. Hierdoor ben ik direct prioriteiten gaan stellen. En ben ik direct achter de inentingen aan gegaan omdat ik wist dat hier veel tijd in gaat zitten. Uiteindelijk is dit grotendeels gelukt. Ik moet nog een inenting hebben voor geelzucht. Dit wil ik in Suriname gaan regelen.
Ook lijkt het mij leuk om in Suriname een auto te hebben. Hierdoor ben ik ook een internationaal rijbewijs nodig. Dit heb ik bij de ANWB kunnen halen en werd direct voor mij klaar gemaakt.
De laatste 2 weken voordat ik richting Suriname vertrek, ben ik nog veel bij vrienden en familie geweest. Hoofdzakelijk vanwege familie omstandigheden maar uiteraard ook omdat ik voor een lange tijd op reis ga. Dit deed mij veel goeds.
Maar er moeten ook nog koffers ingepakt worden. Dat heb ik 2 dagen voor de vertrekdatum georganiseerd. Maar de hoofdzakelijke dingen die echt mee moeten heb ik al enkele weken genoteerd op papier, om juist niets te vergeten. Ook moest ik rekening houden met het gewicht van mijn bagage. Dit was keurig binnen de grenzen. Ruimbagage was namelijk 20.5 kg en mocht 25 kg zijn en handbagage was 8.5 kg, wat maximaal 10 kg mag zijn, zonder extra kosten.
Door een keer op een vrije doordeweekse middag, brutaal de wereld over te bellen en te mailen is het mij toch gelukt. Ondanks dat ik van te voren de hoge telefoon rekening al zag aankomen ,heb ik dit er tot nu toe al dubbel en dwars voor over gehad. Ook omdat dit juist nu mijn kans is om te doen.
En ik vind het leuk om in een andere omgeving te zijn.
Voordat ik Suriname op het oog had voor een stage, had ik eerst Australië op mijn verlanglijstje staan. En wel bij een bedrijf waar ik op het MBO ook al een stage had gevolgd, maar toen in Nederland.
Na veel (email) contact te hebben gehad met het bedrijf, kwam de definitieve uitnodiging er niet. De exacte reden hebben ze mij niet verteld. Ik vermoedt dat ze het niet zagen zitten om een Nederlander met een matige beheersing van de Engelse taal, bij hun tijdelijk in dienst te hebben.
Hierdoor ben ik uiteindelijk bij het bedrijf Traverco terecht gekomen. Dit bedrijf bevindt zich aan de Industrieweg Noord in Suriname. Mijn opleiding ging hier mee akkoord. En dat was het begin van een lange en tijdrovende voorbereiding.
Voordat ik daadwerkelijk naar Suriname kan vertrekken, moet ik in het bezit zijn van een Visum. De aanvraag van het visum heb ik in eerste instantie door de ANWB laten doen, vanwege het gemak. Ongeveer een week later heb ik een bericht gekregen dat mijn visum aanvraag is afgekeurd. De reden was dat er twee formulieren miste. Namelijk een van mijn opleiding en een van mijn toekomstige werkgever. Hierin moet vermeld worden dat ik inderdaad een student ben en dat ik daadwerkelijk bij Traverco een stage ga volgen. Nadat dit alsnog was ingeleverd kreeg in weer een week later, opnieuw een negatief bericht van Het Visumbureau. Dit keer omdat mijn vliegticket niet overeen kwam met mijn visum aanvraag. Toen begon ik het al aardig benauwd te krijgen. De hoofdoorzaak was de tijd.
Hierdoor heb ik alles links laten liggen. En ben ik samen met mijn opa naar het Surinaamse Consulaat gegaan in Amsterdam om nogmaals een visum aan te vragen. Dit was op 5 augustus 2011. Terwijl mijn vliegtuig de 18e al zou vertrekken. Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan. Maar ik zal en ga richting Suriname. Daar was ik zeker van.
Bij het Surinaamse Consulaat aangekomen hebben ze binnen 3 uur een visum voor mij kunnen regelen. Alleen dit is een 90 dagen visum geworden. Maar in ieder geval kan ik richting Suriname.
Nadat het visum binnen was had ik nog precies 13 dagen over, om alle overige zaken te kunnen regelen. Hierdoor ben ik direct prioriteiten gaan stellen. En ben ik direct achter de inentingen aan gegaan omdat ik wist dat hier veel tijd in gaat zitten. Uiteindelijk is dit grotendeels gelukt. Ik moet nog een inenting hebben voor geelzucht. Dit wil ik in Suriname gaan regelen.
Ook lijkt het mij leuk om in Suriname een auto te hebben. Hierdoor ben ik ook een internationaal rijbewijs nodig. Dit heb ik bij de ANWB kunnen halen en werd direct voor mij klaar gemaakt.
De laatste 2 weken voordat ik richting Suriname vertrek, ben ik nog veel bij vrienden en familie geweest. Hoofdzakelijk vanwege familie omstandigheden maar uiteraard ook omdat ik voor een lange tijd op reis ga. Dit deed mij veel goeds.
Maar er moeten ook nog koffers ingepakt worden. Dat heb ik 2 dagen voor de vertrekdatum georganiseerd. Maar de hoofdzakelijke dingen die echt mee moeten heb ik al enkele weken genoteerd op papier, om juist niets te vergeten. Ook moest ik rekening houden met het gewicht van mijn bagage. Dit was keurig binnen de grenzen. Ruimbagage was namelijk 20.5 kg en mocht 25 kg zijn en handbagage was 8.5 kg, wat maximaal 10 kg mag zijn, zonder extra kosten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
